Verslag van onze vakantie in Nieste - 2002

Om 5 over zeven, op zaterdagmorgen 27 juli 2002, liepen wij, Marjolijn, Benjamin en ik, van huis richting station Zaandam Kogerveld voor een vakantie waarvan we niet wisten wat we er van moesten verwachten. We zouden een treinreis maken naar Kassel, om vervolgens om ongeveer drie uur in de middag in het plaatsje Nieste in Hessen, Duitsland, te arriveren.

Dag 1 - zaterdag
De treinreis verliep voorspoedig en we waren om ongeveer kwart voor twee op Kassel Hbf. Ik keek even hoe laat de bus zou gaan. 1 over twee, dus dat kwam mooi uit. De realiteit was echter anders. Diverse chauffeurs verzekerden ons dat we bij de goede halte stonden en dat het de volgende bus moest zijn. Niet dus. Na enkele bussen was er een chauffeur die zei dat we meekonden rijden naar een overstapplaats. Zo gezegd zo gedaan. En ja hoor, om 16.46 uur (!!!) hadden we eindelijk de bus naar Nieste. (Waar was die Duitse Gründigkeit gebleven?)

De schoonheid van het landschap maakte het lange wachten al snel goed. Wat een prachtige omgeving: bossen, bergen en dalen – daar genoten we echt de hele vakantie van.
Om ongeveer half 6 waren we eindelijk op onze bestemming: Gasthaus "Zum Niestetal", bij de heer en mevrouw Ketzer.
Na een flink Duits biertje, een frisse douche en een uitstekende maaltijd besloten we direct maar even een korte wandeling te maken om de directe omgeving te ontdekken en te kijken of Klaus Missing thuis was. Met Klaus was ik via internet in contact gekomen, omdat ik ontdekt had dat Nieste ook een carnavalsvereniging heeft. Klaus is namelijk voorzitter en dirigent van de muziekvereniging van Nieste, waaruit de Niester CarnevalsClub (NCC) is ontsproten. Van de NCC is hij tevens Zittings-president. Helaas hij was er niet, naar later bleek omdat hij mijn laatste mailtjes niet had ontvangen en naar Berlijn was.
Zijn vrouw Sandra, die aardig overdonderd was, zou er voor zorgen dat hij de volgende avond met ons contact zou opnemen.
Om 22.00 uur waren we "op" en sliepen al vrij snel.

Dag 2 - zondag
Na een goede nachtrust zaten we om 9 uur aan het ontbijt (wat we verder iedere ochtend om die tijd deden). We besloten een eind te gaan wandelen om beter de omgeving van Nieste te kunnen bekijken. Er bleken diverse wandelroutes te bestaan, dus we begonnen gewoon. Bergie op en bergie af. En omhoog en omhoog, maar we moesten toch ook wel weer eens omlaag. Rond het middaguur kwamen we bij een Grillplatz, waar een Turkse familie aan het barbecuen was. Wij namen even rust, speelden een spelletje badminton en raakten aan de praat met de familie, waarvan een stel Vlaams bleek te spreken en de rest Duits. Gezellig, maar we wilden toch verder. Maar dat kon niet zomaar. De ons bekende Turkse gastvrijheid was ook hier aanwezig en we mochten niet vertrekken zonder een broodje Köfte, waar het water me nu nog van in de mond loopt.
Uren later waren we toch enigszins de weg kwijt, althans, we wisten wel waar Nieste lag, maar we kwamen er maar niet. Uiteindelijk belandden we op een andere Grillplatz, waar een groot gezelschap, een groep mannen en een groep vrouwen, aan het drinken en barbecuen was. We werden aangeroepen of we wat wilde drinken, maar ja, dat doe je niet zomaar, hoewel we best dorst hadden.
Marjolijn wilde wel en ik vroeg of men wist waar Nieste was.
Daar werd hartelijk om gelachen, want dat bleek niet verder dan 500 meter te zijn, echter onzichtbaar door de bossages.
We namen dus toch maar wat te drinken en raakten gezellig aan de praat. Waarom we naar Nieste waren gekomen en zo.
Toen vertelde ik dus dat wij ook Nieste heten. Daar werd een beetje vreemd van opgekeken, maar toen ik mijn paspoort liet zien, was het ijs helemaal gebroken.
Bij de groep bleek ook de burgemeester van Nieste, Edgar Paul, aanwezig te zijn en een aangetrouwde neef van Klaus, Manfred Frese, van wiens bestaan ik wist omdat hij een vakantiewoning zou hebben.
Na een gezellige bijeenkomst en nog een biertje werden we uitgenodigd om op dinsdagavond mee te komen grillen, met medeneming van eigen vlees. We reageerden positief en vertokken naar ons logeeradres, welk inderdaad nog geen kilometer verder was.
We waren nog maar net klaar met de avondmaaltijd of Klaus Missing diende zich aan. Nou, dat klikte direct, of we elkaar al jaren kenden. Natuurlijk werd er een biertje gedronken op de kennismaking, waarna we nog even naar een ander cafeetje gingen. Daar kreeg ik een boek van Klaus met de geschiedenis van Nieste. Werkelijk te gek.
Het werd laat, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik een deel van het einde van de avond kwijt ben … dus hoe laat precies ???

Dag 3 - maandag
Ietwat gammel, maar zonder kater, besloten we na het ontbijt naar Kassel te gaan. Dat werd een leuke dag in een mooie stad, Beetje winkelen, beetje wandelen en kijken en met de tram naar slot Wilhelmshöhe. We wilden helemaal naar boven klimmen, waar een gigantisch beeld van Herkules staat. Dat was een beetje te gek, bovendien was het warm en al vrij laat. Dus besloten we op ons gemak terug te gaan naar Nieste en een andere keer naar Herkules te gaan. Het avondeten namen we in de vorm van een picknick in de Kindergarten. Benjamin en ik speelden een potje badminton en Marjolijn telde de punten … Wie er gewonnen heeft? Geen idee, maar we hebben wel gelachen.

Dag 4 – dinsdag
Benjamin en ik zaten nog aan de ontbijttafel, toen de burgemeester aan kwam rijden en stopte. Of we er donderdagavond om half 8 zouden kunnen zijn, want dan zou de pers langs komen voor een interview …
Ja natuurlijk, maar we zaten wel even gek te kijken.
Afijn, die dag hebben we andere delen van Nieste zelf maar eens bekeken, lekker relaxed op diverse plekjes gezeten, wat gelezen, spelletjes gedaan, totdat we om ongeveer half vijf ’s middags zoals afgesproken weer naar de Grillplatz zouden gaan. Ik noem het nog de Grillplatz, maar eigenlijk heet het Fischteich, waar een vijver is met maar liefst 2000 forellen die door de daar aanwezigen worden gekweekt.
Benjamin mocht ze voeren. Dat was een ongelooflijk schouwspel, het leken wel Piranha’s die op hun prooi afkwamen.
Langs deze plek bleek tevens een riviertje, nou ja, eigenlijk beek, te stromen met de naam … Nieste. Dus buiten dat we in het dorp Nieste waren, ben ik ook nog in de rivier Nieste geweest.
Later gebeurde er nog wat leuks, wat ik hier helaas niet kan vermelden.
Het werd echter weer laat en na goed gegeten en gedronken te hebben in een heerlijke gezellige ambiance, togen we in het pikkedonker, het eerste stuk begeleid door Franz Pyszko, vertegenwoordiger van Unilever, met een zaklamp weer naar het Gasthaus.

Dag 5 – woensdag
De woensdag (tevens onze trouwdag – 23 jaar alweer) hadden we gereserveerd om weer naar Kassel te gaan. Deze keer reisden we eerst met de bus naar Oberkaufungen, zo’n 5 km van Nieste, en vandaar verder met de tram(!) naar Kassel, wat nog een dik half uur rijden was. Na weer wat rondgekeken te hebben gingen we met een andere bus naar de al eerder genoemde Herkules. Daar zou om half 3 een waterfestijn (Wasserspiele) losbarsten. Dat was dus echt de moeite waard. Van boven uit het park stroomde water via allerlei bouwwerken en fonteinen naar beneden. Het kostte meer dan een uur om naar beneden te lopen en al die tijd bleef het water stromen. Fantastisch om te zien. Sowieso is het hele park schitterend.
Vanuit Kassel was het het meest praktische om de laatste directe bus naar Nieste te nemen. Nadeel was echter dat die al om 19 uur vertrok, maar ja na een uurtje reizen zouden we toch wel trek hebben en we hadden tenslotte wat te vieren. Bij het plaatselijke (eet)café "Könnecke" genoten we van een heerlijk feestmaal.

Dag 6 – donderdag
Donderdag wilden we wat anders doen, en ook niet te laat thuis zijn i.v.m. het interview die avond. Daarom gingen we met de bus naar Oberkaufungen om daar eens rond te kijken. Een winkelstraat en mooie plekkies, dat was het ongeveer wel. Toen zagen we een richtingaanwijzer waarop een meer vermeld stond. Dat leek ons wel wat. Dat hebben we geweten, maar het meer hebben we nooit gezien. Achteraf bleken we wel weer 8 km terug naar Nieste te hebben gelopen.
Nou ja, een frisse douche en een goede maaltijd doen wonderen. Na het eten kwam eerst Manfred binnen, gevolgd door Klaus en de Reporterin Sabine Oschman met fotograaf van de Hessische Allgemeine. Even later gevolgd door burgemeester Edgar Paul met een ambtenaar, Horst Krumme, die ook foto’s voor het gemeenteblad zou maken.
Van de burgemeester kreeg ik een bord met het wapen van de "Gemeinde Nieste" en nog 2 boeken, één met 100 jaar foto’s van Nieste en één met dialect uit de streek, waarin onder ander de naam Nieste als Neest(e) voorkomt.
Na het interview en de foto’s dronken we er nog een paar in het Gasthaus en later weer bij Könnecke, waarbij Edgar liet zien er ook niet vies van te zijn. Ook Franz was weer op komen dagen en deelde rijkelijk producten van Unilever uit, zoals spaghetti en Bifi’s.
Daar kreeg ik het verzoek van Edgar Paul, in zijn functie als burgemeester, of wij de 24ste augustus niet terugwilden komen. Hij wilde mij graag het ereburgerschap van de Gemeinde Nieste aanbieding. Wel moet de gemeenteraad zijn voorstel nog goedkeuren. Tja, wat doe je dan. Daar zeg je toch geen nee tegen. Ook al zou het niet doorgaan, het is al een eer om het aangeboden te krijgen. De beslissing daarover valt op 12 augustus, maar volgens Klaus is dat een formaliteit.
Uiteraard werd het weer laat … deze keer half drie.

Dag 7 – vrijdag
Wat gammeler dan maandag trokken we weer naar Kassel waar we nog twee musea wilden bezoeken. Kassel barst van de musea en ook de Documenta 11 was er, een expositie over moderne kunst, die eens in de zes jaar gehouden wordt. Daar hebben we echter niet veel van gezien.
Het eerste museum was het geboortehuis van De Gebroeders Grimm, een schitterend huis met een uitgebreide collectie van en over de gebroeders zelf en hun familie. Verder waren er natuurlijk de sprookjes in allerlei uitvoeringen te zien. Machtig mooi en leuk.
Vervolgens gingen we naar het Museum voor Sepulcralcultuur, een museum in het teken van de dood, in de ruimste zin van het woord. D.w.z. dat er grafkisten, -stenen, enz. te zien waren, maar ook spelletjes waarin de dood voorkomt, zoals bijv. Ganzenbord, maar ook computerspelletjes. Ook was er de rouwstoot van Willem van Oranje in Delft te zien als afbeelding. Zeer indrukwekkend allemaal.
Toen was het weer tijd om terug te keren naar Nieste, aangezien we een afspraak met "neef" Manfred hadden om zijn vakantiewoning te bekijken.
Hadden we dat maar eerder geweten. We hadden gedacht dat het ergens in de bossen of zo lag, maar het was gewoon onder z'n eigen huis. Woon-/eetkamer, 3 slaapplaatsen, keuken en badkamer. Net wat je nodig hebt, maar een schitterende accommodatie. Door het gebrekkige e-mailverkeer tijdens onze voorbereiding hadden we er niet meer met Klaus over gesproken, maar de volgende keer gaan we zeker in die woning. Dat is een stuk voordeliger ook, en alle winkels zitten in de buurt.
's Avonds was er feest in Kassel, onder de naam Zissel, in het teken van water, aan de oevers van de rivier de Fulda. Klaus haalde ons op met de auto en neef Tobias, die na ons in Kassel gedropt te hebben de auto weer meenam. Op het feestterrein, eigenlijk een gigantische kermis, met (uiteraard) veel bier- en eettenten, ontmoetten we enkele collega's van Klaus. Het werd een gezellige avond, waarna we met de taxi terug naar Nieste gingen voor onze (voorlopig) laatste nacht daar.

Dag 8 - zaterdag
Een uurtje vroeger ontbijten. De krant was er en ja hoor we stonden er in. Gauw naar de supermarkt om 5 exemplaren te kopen. Klaus haalde ons op om naar het station in Kassel te brengen. De reis verliep voorspoedig. We hadden ongeveer 2 uur (overstap)tijd om even in Duisberg rond te kijken, waar we uitgebreid geluncht hebben bij … Karstadt.
Om 6 uur waren we in Zaandam, waar ik op m'n mobiel gebeld werd door buurman René met de vraag waar we waren. Zaandam dus en hij wilde ons ophalen. Nou graag.

Het was een fantastische vakantie, vol verrassingen en schitterend weer in een schitterende omgeving. Als ik voorzichtig schat hebben we zo'n
100 km gelopen, waarvan er ca. 30 de eerste zondag al onder onze voeten waren voorbijgegleden.

Aanvulling m.b.t. de naam Nieste
(Overgenomen en geprobeerd in het Nederlands weer te geven uit het boek:
Nieste, ein Grenzdorf zwischen Hessen und Niedersachsen, uitgegeven in 1990)

De naam Nieste in de geschiedenis kwam al heel lang geleden tot stand, de geschiedkundigen zijn er echter nog niet achter hoe en wanneer de stadsnaam ontstaan is.
Als achternaam kunnen we teruggaan tot rond 1250 waar we de gebroeders Zachaüs en Ludwig von Neeste tegenkomen, die om onbekende reden weggegaan zijn uit Nieste naar Hann. Münden, een plaats in de buurt. Zij schijnen redelijk welgesteld te zijn geweest, maar niet bekend is hoe ze zo rijk geworden waren en of ze mogelijk van adel waren.
In 1286 word er in het Westfälischen Urkundenbuch gesproken over de gebroeders Hermann en Conrad, genoemd de Neste, die getuigen waren.
In 1289 komen we de naam Hermann von Nyste tegen.
Een jaar later (1290) leefden de gebroeders Engelfried en Helmbert von Nyste en de gebroeders Hermann en Conrad von Nyste in Münden.
Op 12 juli 1293 worden de Niester broers Conradus en Johannes de Nyste als getuigen genoemd in een Urkunde uit het klooster van Kaufungen.
In 1323 was Conrad von Nyste raadsheer in Münden.

Ik ga zeker door met het zoeken naar linken.

Zijn wij mogelijk toch afstammelingen uit Nieste?